Tussen 3 zussen: wat waardeerden wij het meest in onze opvoeding?

18 maart 2019

Hoi lieve volgers,

Vandaag weer een artikel van ons drieën samen. Dat vinden we altijd erg leuk om te doen. Het lijkt ons leuk om de komende tijd af en toe een artikel online te zetten waarin wij antwoord geven op een persoonlijke vraag. Je krijgt dan niet antwoord van één van ons, maar meteen van ons alle drie. Vandaag kijken wij terug naar onze eigen opvoeding van onze ouders. We noemen drie dingen die wij enorm gewaardeerd hebben in onze opvoeding en die wij zelf ook graag toe willen passen in de opvoeding van onze eigen (toekomstige) kinderen.

Elize:

Ik denk dat mijn ouders kunnen terugkijken op een goede opvoeding van hun drie meiden. Natuurlijk is geen enkele opvoeding perfect en elke ouder doet op zijn of haar manier zijn uiterst best. Als ik naar mijn zussen en mijzelf kijk zie ik drie zelfstandige en sociale vrouwen. Hoe mijn ouders dat precies voor elkaar hebben gekregen, weet ik niet. Maar ik kan wel de drie dingen noemen die mij zijn bijgebleven van onze opvoeding.

Als eerste onze gelovige opvoeding. Wij zijn christelijk opgevoed. We gingen naar de kerk, lazen uit de bijbel en bezochten regelmatig christelijke events. Ik ben daar erg blij mee. Ik haal veel uit het geloof. Maar vooral de normen en waarden die je vanuit het christelijk geloof meekrijgt hebben mij toch echt gemaakt tot wie ik ben. Hoe je omgaat met anderen en hoe je bewust kan kiezen om het goede te doen. Daar ben ik erg dankbaar voor en dat zie ik ook terug bij mijn zussen.

Wat mij ook altijd is bijgebleven is dat ik altijd van alles mocht knutselen. Alles mocht op dat gebied en ik vond het heerlijk om van alles in elkaar te knutselen. Van een nep wasmachine tot een poppenhuis. Als het om knutselen ging kon er van alles. Daar heb ik als kind echt van genoten. Of mij dit een beter mens heeft gemaakt weet ik niet, maar ik ben nog steeds creatief en als ik iets wil bedenk ik een oplossing om het te maken of voor elkaar te boxen.

Ons gezin is ook echt een famielie-gezin. Elke avond aten we met elkaar aan tafel en kletste we over van alles. Over wat we de dag hadden meegemaakt, stomme grapjes, maar ook momenten dat we verdrietig waren bijvoorbeeld. Dit heb ik altijd al erg gezellig ervaren en ik denk dat dit erg heeft bijgedragen aan de hechtheid van ons gezin. Als we nu met z’n alle zijn voelt het weer als een klein beetje vanouds. Alleen nóg eens tikje chaotischer met de kindjes van Hanneke en al onze mannen, haha!

Marielle: 

Als ik terug denk aan onze opvoeding en waar ik dankbaar voor ben, is er een ding waar ik als eerst aan denk. En dat is dat ik opgegroeid ben met gezonde ouders en zussen in een gezin waarbij de ouders bij elkaar zijn. Natuurlijk hadden onze ouders vroeger wel eens ruzie en was het niet altijd koek en ei. Maar duidelijk was wel altijd dat mijn ouders super veel van elkaar hielden en houden en het heel fijn hebben samen. Stiekem denk ik dat zo’n voorbeeld zo belangrijk is voor je als kind. Ik ken ook genoeg gezinnen waar het niet zo ging en dan ben ik extra blij dat ik het voorbeeld van mijn ouders heb met een liefdevol huwelijk. Dat maakt echt een verschil!

Een tweede ding waar ik met vrolijk herinneringen naar terug kijk, is de quality time die ik soms met mijn ouders had. Mijn moeder bedacht altijd de leukste knutselwerken die ze op woensdagmiddag met ons ging uitvoeren. Brooddegen, borduren, een paastak maken. Je kan het zo gek niet bedenken, maar mijn moeder bedacht het. En mijn vader – hoe stom ik dat vroeger ook vond – weigerde een vaatwasser te nemen, zodat hij elke avond met een van ons wat quality time had tijdens het afwassen. Dan vroeg hij even naar onze dag of was er een ander kletspraatje. Vroeger besefte ik niet altijd hoe fijn dat eigenlijk was, maar nu zie ik dat wel. Ik weet ook nog dat ik vroeger een keer alleen met mijn vader naar de film ben geweest, super leuk vond ik dat!

Het derde waar ik aan denk zijn onze familievakanties samen. Wat ik een leuke herinnering vind en wat misschien ook typerend is voor ons gezin, is dat mijn vader voor onderweg altijd vakantiebandjes maakte. Dan mocht iedereen zijn favoriete muziek opgeven en dan maakte hij een mixbandje ervan. Andrea Bocelli voor mijn moeder, Queen voor mijn vader, Trance-muziek voor Hanneke (in haar wilde periode), Ilse de Lange voor mij en K3 voor Elize. Iedereen zijn eigen input!

Hanneke:

Geen enkele opvoeding is perfect. Iedereen is maar een mens en doet zijn best om er het beste van te maken. Dat weet ik nu ik zelf moeder ben maar al te goed. Als ik terugkijk op mijn kindertijd ben ik mijn ouders enorm dankbaar! Als ik alles op zou noemen waar ik warme herinneringen aan heb zou ik een paar artikelen vol kunnen schrijven, maar ik houd het nu maar bij drie dingen die me enorm bij zijn gebleven. Ik vond de sfeer en de humor in huis zo ontzettend fijn. Mijn vader heeft ontzettend veel humor en ik heb zoveel om hem gelachen als kind en ook nog als volwassen vrouw. Ik weet nog toen ik bijna ging trouwen en het huis uitging dat ik echt een soort weemoedig gevoel had. Ik had erg veel zin om een eigen leven op te gaan bouwen met Remco, maar ik zou de gezelligheid aan tafel  met mijn ouders en zusjes echt gaan missen. We aten samen aan tafel en praatten veel. We konden huilen en lachen aan tafel. Ook speelden we vaak spelletjes aan diezelfde keukentafel en we hadden de grootste lol samen. In mijn kindertijd was die gezelligheid er al en nu ik zelf een gezin heb vind ik het ontzettend belangrijk om hier in huis ook zo’n fijne sfeer te hebben.

Als tweede wil ik graag noemen dat ons gevoel er altijd mocht zijn. Ik weet nog dat ik in mijn vroege puberteit vaak ineens heel erg moest huilen en ik wist dan eigenlijk niet waarom. Ik kon dan bij mijn moeder terecht en zij vroeg me dan waarom ik moest huilen. Op het feit dat ik niet wist waarom reageerde ze dan liefdevol: “Dat geeft niks! Kom maar hier en huil maar even lekker.” Dit vond ik heel fijn. Ik mocht zijn wie ik was en ook mijn gevoelens en emoties die soms alle kanten op gingen mochten er zijn.

Als derde, maar niet minder belangrijk leerden mijn ouders mij om te gaan met teleurstellingen en met het antwoord ‘nee’. Als er dingen gebeurden die niet fijn waren en die niet opgelost konden of hoefden worden, praatten mijn ouders hier met mij over. Als kind ben je natuurlijk regelmatig teleurgesteld, omdat je iets anders hoopt dan er daadwerkelijk gebeurt. Die teleurstelling mocht er zijn en verdriet ook wel. Er was alleen niet altijd een oplossing en ik kreeg niet altijd wat ik wilde. Ik denk dat dit mij veerkrachtig heeft gemaakt en ervoor heeft gezorgd dat ik een plek kan vinden in een volwassen wereld, waarin teleurstellingen vaker voorkomen. Ook was het antwoord ‘nee’ een antwoord wat ik regelmatig te horen kreeg en wat ik ook ben gaan accepteren als kind. Soms kon ik wel even doordrammen, maar ik wist: ‘nee is nee’. Ik vind het heel belangrijk dat mijn kinderen ook leren om met het leven om te gaan zoals het is. Niet alles kan en teleurstellingen horen erbij. Het verdriet of de teleurstelling mag er zijn, maar er is niet altijd een oplossing.

We hopen dat je dit artikel leuk vond om te lezen. Misschien heeft het jou ook wel aan het nadenken gezet. Wij hebben een fijne jeugd gehad, maar het kan natuurlijk ook anders. Misschien dat je dan juist meer dingen kan bedenken die je anders zou willen doen. Toch is het goed om dankbaar te zijn voor de dingen die er wel waren en wel goed gingen. Wat waardeerde jij het meest aan de wijze van opvoeden van jouw ouders? Wat zou jij belangrijk vinden in de opvoeding van je eigen (toekomstige) kinderen? We zijn heel benieuwd.

We wensen je een hele fijne dag toe vandaag!

Veel liefs, Marielle, Elize en Hanneke