Een tijdje terug zat ik bij de kapper en raakte ik in gesprek met een kapster over kinderen. Ik vertelde dat ik een jonge baby had en zij vertelde dat zij en haar vriend nog geen kinderen hadden, maar het er soms wel over hadden dat ze wel kinderen wilden in de nabije toekomst. Ze hadden het fijn samen, hadden de zaken financieel op orde, gingen veel op reis samen, maar wisten ook dat ze op termijn een gezin wilden gaan starten. Ze vroeg aan mij “Wanneer je weet of je daar klaar voor bent?”
Ik moest terugdenken aan de tijd voordat ik zwanger was van Boaz. Ik wist van kinds af aan dat ik moeder wilde worden, maar toen ik eenmaal getrouwd was had ik niet gelijk rammelende eierstokken. “Vroeger” had ik altijd in mijn hoofd dat ik op mijn 25e moeder wilde worden, maar die grens was ik sowieso al voorbij. Ik had het gewoon heel fijn zo samen met Johan en met kinderen wilde ik/we nog heel even wachten. Nog even lekker met z’n tweeën wennen aan het getrouwde leven, lekker reizen, spontane dates, lekker genieten. Maar ergens in mijn achterhoofd zat wel dat ik niet te lang wilde wachten met beginnen met kinderen Ik wilde graag relatief jong moeder worden en je weet ook niet of het je gegund is en hoe lang de weg zal zijn naar kinderen toe.
Op een gegeven moment zat ik dus op het punt van deze kapster denk ik. Het is fijn met mijn man, we genieten heel erg, maar ik wil in de toekomst ook een gezin starten. Hoe weet je nou wanneer het moment daar is? Wanneer ben je daar klaar voor?
En als ik eerlijk ben, kwam voor mij dat moment niet echt. Eigenlijk was er bij mij tot aan het eind een soort onzekerheid en angst. Ja, ik wilde graag moeder worden, dat leek mij echt heel mooi. Een kleintje van ons allebei, een echt gezinnetje stichten. Maar tegelijk voelde ik me ook onzeker en bang rondom het moederschap. Ik had vragen als: Zou ik wel een goede moeder zijn? Kan ik dat wel? Hoe gaat het ouderschap effect hebben op onze relatie, raak ik mijn fijne en diepe connectie met Johan dan niet kwijt? Hoe zit het met vriendschappen en vrije tijd, wordt dat niet allemaal anders? Om mij heen hoorde ik andere ouders, die goedbedoeld, soms opmerkingen maakten die mijn angsten versterkten. Jonge ouders die vertelde dat ze voordat ze kinderen hadden nooit echte ruzies hadden en in de eerste tijd met baby opeens tegen elkaar gingen schelden. Ouders die zeiden “geniet er nog maar even van, dat kan straks niet meer” als we samen een leuke date hadden of weg gingen. Eerlijk gezegd was ik onderaan de streep misschien meer angstig dan vol positieve verwachtingen als het om het moederschap aankwam.
Maar toch wisten wij dat we ouders wilde worden, het verlangen naar een kindje was er zeker wel. Het was een natuurlijke volgende stap die we wilden maken en waar we naar toe gingen. En zo stopte ik dus met de pil en gingen wel proberen zwanger te worden. Met al deze spannende gedachten in mijn achterhoofd, gecombineerd met een steeds groter verlangen naar een positieve zwangerschapstest een kleine spruit in onze armen
We hadden het geluk om binnen no-time zwanger te worden, wat mij een stuk bevestiging gaf. Geen tijd voor angst en twijfels meer, we gaan dit doen en het zal wel goedkomen. Dat moet gewoon. Mijn vertrouwen groeide met de tijd, al bleven die vlagen angst en onzekerheid nog wel eens de kop opsteken. Ik weet zelfs dat ik in mijn kraamweek nog even zo’n momentje had dat de onzekerheid mij om het hart sloeg, omdat er echt geen weg meer terug was nu en we nu de verantwoordelijkheid voor zo’n klein hummeltje hadden.
En nu, 7,5 maand later, is onze kleine vent helemaal deel van ons gezin. Ja, ons leven is helemaal anders. De nachten zijn korter, Johan en ik hebben minder tijd samen om spontaan weg te gaan en ja, soms is het wel eens pittig. Maar terugkijkend nu denk ik dat de meeste van mijn angsten echt niet terecht waren. Eigenlijk vind ik het moederschap heel fijn. Het geeft mij juist ook wel zelfvertrouwen. Mijn band met Johan is op een andere dimensie juist ook sterker geworden en zo’n kleintje geeft zoveel vreugde in ons leven.
Dus mijn advies zou zijn als jij op het punt staat als ik toen, of als de kapster die ik sprak laatst nu staat: laat je niet teveel bepalen door je angsten, op welk gebied dan ook. Laat je niet opjagen om ouder te worden, maar laat je ook niet tegenhouden door commentaren van anderen of angsten in je hoofd. Wacht als je nog even wachten wil en geniet lekker samen. Ga erop uit, investeer in je relatie, geniet van jullie tijd met z’n tweeën. En als het fijn voelt, ga ervoor. En dan hoop ik dat het ook bij jullie lukt om papa en mama te worden. Want het is echt mooi en ook jij kan het!
Geplaats in categorie Kinderen, Personal met tags baby, hoe weet je of je klaar bent voor het moederschap?, moederschap, wanneer, zwangerschap
Hi! Welkom op tussen3zussen.nl! Wij zijn de drie zussen Hanneke, Marielle en Elize. Wij zitten graag aan een kopje thee en kletsen dan met elkaar over een heleboel onderwerpen. Op onze site gaan wij die gesprekken met jullie delen. Hier kan je dus alles vinden wat wij tussen drie zussen bespreken.
Geef een reactie