Zussen praat: opvoed vragen

27 december 2021

Wij zijn alle drie pedagogisch geschoold. Allemaal op een andere manier en met een andere baan. Je zou zeggen dat we genoeg weten over kinderen, het opvoeden en hun ontwikkeling. Toch is moeder zijn heel wat anders en zitten wij vaak genoeg met onze handen in het haar. Wij hebben het er graag over onderling: wat doe jij, herken je dat, enz. Vandaag doen we dit een keer in een artikel. We gooien allemaal een vraag op tafel en hopen dat de ander het antwoord heeft! Lees je mee?

Marielle: hebben jullie tips voor als Boaz een broertje krijgt?

Hanneke: Als gezin ga je elke keer als er een broertje of zusje bijkomt weer een hele nieuwe fase in. Ieder kind reageert ook weer anders en van tevoren kan je dat vaak niet voorspellen. Ik denk dat het goed is om naast de zorg voor de baby (wat veel tijd kost natuurlijk) ook Boaz (de grote broer) goed in het oog te hebben. Kijk hoe hij reageert en wat het met hem doet. Probeer waar kan de aandacht te verdelen en ook echt momentjes voor Boaz in te plannen en hem ook veel te betrekken bij de zorg voor de baby. En stel dat hij toch een beetje jaloers is en het moeilijk vindt, dan kan dat best lastig zijn. Maar ik denk dat ook dat een fase is en vanzelf weer overgaat. Voor iedereen is het natuurlijk wennen aan deze nieuwe situatie. 

Elize: Oef, dat is vaak best even wennen voor de grote broer (in dit geval). De aandacht delen, gezinssamenstelling die verandert. Ik zou Boaz vooral betrekken in wat er gebeurt, laat hem kijken of helpen. Zeker in het begin is het voor jullie, denk ik, lastig om de aandacht goed te verdelen. Zorg dat je af en toe een een op een momentje hebt met Boaz of dat hij iets leuks mag gaan doen (met zijn tante en nichtje Emma spelen bijvoorbeeld, haha!), of trakteren omdat hij grote broer is. Wat ik ook altijd leuk vind is dat de grote broer of zus een cadeautje aan de baby geeft en de baby een cadeau voor de grote broer of zus heeft. Dat geeft meteen betrokkenheid en alle kinderen vinden cadeautjes krijgen leuk, zeker als het van een nieuw gezinslid komt!

Hanneke: Hoe gaan jullie om met driftbuien of je kind die heel boos wordt?

Elize: Hier heb ik, sinds kort, ook mee te maken. Wat een drama. Het doet ook echt iets met jezelf als moeder, dan kan ik niet altijd zo reageren als ik zou willen. Ik probeer het vaak voor te zijn door Emma af te leiden. Wilt ze niet komen als ik haar roep, doe ik alsof ik ben verstopt. Wilt ze niet eten, dan maak ik er een spelletje van. Ik vind voorkomen vaak fijner dan de brokken opruimen. Maar als Emma echt boos is of niet wil, laat ik haar soms ook even. Ik benoem even waarom ze boos is, dat ik het snap en dat ik op haar wacht tot ze rustig is. Ik zou dat echt vaker willen doen, maar soms ben ik zelf ook gefrustreerd of geïrriteerd dat ik haar soms even laat zonder iets te zeggen. Wat ik wel altijd doe, of ik nou heb gehandeld zoals ik had willen doen of niet, is even knuffelen als ze rustig is. Soms pak ik haar al in mijn armen als ze nog boos is, maar soms wil ze dat niet. Ik vind het zelf erg prettig om het af te sluiten met wat liefde!

Marielle: Dit had ook zo mijn vraag aan jullie kunnen zijn. Boaz heeft soms ook van die dagen dat hij helemaal niet in zijn hum is en boos en verdrietig lijkt te worden om alles. Dat kan echt invloed hebben op je eigen stemming en mij maakt het soms ook gefrustreerd of onzeker. Doe ik het wel goed?
Wat ik in ieder geval probeer te doen is me in te leven in Boaz en te benoemen dat hij boos is en waarom (als ik dat al kan achterhalen). Soms is het best logisch dat hij iets niet leuk vindt (hij wil bijvoorbeeld een plakje kaas maar dit mag niet van ons) en dan zeg ik ook wel tegen hem dat het jammer is of dat ik het snap dat hij dat niet leuk vindt. Voor kleine kinderen zijn zulke – in onze ogen kleine dingen – heel groot. En hoe lastig het ook is, probeer ik ook maar te bedenken dat het hoort bij een gezonde ontwikkeling en dat hij juist heel veel leert van die schommelende emoties, deze te uiten en weer leren de baas te worden. En zodra ik het idee heb dat het kan, probeer ik hem er weer uit te halen door een grapje of andere afleiding. Maarja, het blijft gewoon bikkelen af en toe 😉

Elize: We willen Emma van de speen af helpen, ik zie daar zo tegenop. Hebben jullie tips?

Marielle: Ik kan me voorstellen dat het een stap kan zijn, de speen afbouwen. Hoe gaat ze hierop reageren? Staan jullie een aantal gebroken nachten te wachten of gaat het als een zonnetje? 
Persoonlijk heb ik hier geen ervaring mee, want Boaz bliefde geen speentje als baby. Toen soms jammer, nu wel handig. Enige ervaring die ik met iets soortgelijks heb is de nachtvoeding afbouwen. Dat was ook even een dingetje en een paar dagen bikkelen, maar uiteindelijk lukt het dan en dan ben je er ook zo van af.
Mijn tip zou dus zijn, zoek een goed plan de campagne (dat weet Hanneke misschien wel uit eigen ervaring?) om te stoppen met de speen. Zoek een moment dat jullie zelf redelijk de rust en ruimte hebben om er energie in te steken en ga aan de slag. Stick to the plan, spreek samen af hoe lang jullie het sowieso vol gaan proberen te houden en hoe jullie consequent kunnen blijven en de eventuele draaglast in de nachten kunnen verdelen. En dan gaan met die banaan, dan gaat het jullie vast lukken!

Hanneke: De speen weg, dat is echt een dingetje ja. Julia die was groot fan van haar speen en Samuel die sliep altijd met een oor van zijn knuffel in zijn mond. Bij beiden hebben we deze ‘strijd’ dus aan moeten gaan. Allereerst is de timing belangrijk. Zien jullie het zitten op dat moment? Hebben jullie energie genoeg? En daarnaast keken we ook altijd of ons kind in redelijk goed vaarwater zat. Dat helpt ook al een hoop mee. Stel je in op een paar gebroken nachten, dan kan het alleen maar meevallen. Bij Julia hebben we haar speen in een doosje gedaan en dit doosje mooi versierd en op de post gedaan naar een jonger kindje die zogenaamd de speen goed kon gebruiken. Julia was immers al groot en had de speen niet meer nodig en zo kon ze er een ander kindje blij mee maken. Toen hebben we een paar rotnachten gehad en was het echt even doorzetten. Ze kwam moeilijk zelf weer in slaap en had ons veel nodig. Daarna was het koek en ei en leerde ze om zonder speen prima te slapen. Bij Samuel hebben we een speciale knuffel voor hem gekocht die zijn tutje zou gaan vervangen. Hij sliep eigenlijk meteen al prima zonder zijn tut in zijn mond. Dat ging zo makkelijk. Zo zie je maar, het ene kind is het andere niet. Probeer een plan te vinden dat bij Emma en bij jullie past. Even doorzetten en dan heb je deze hobbel ook weer genomen. Een mooie vink op het lijstje 😉

Wat een pittige vragen! We zijn wel benieuwd of jullie nog tips voor ons hebben, we zijn altijd benieuwd naar nieuwe ideeën en leuke opvoed tips! Marielle gaat vanaf nu lekker genieten van haar verlof en zich voorbereiden op de baby! Je zal de komende tijd het dus even moeten doen met de andere twee zussen!

Liefs, Hanneke, Marielle en Elize