Daar ben ik weer! Na maanden van afwezigheid ben ik weer teug op tussen3zussen! Ik vind het leuk om weer wat te schrijven, want er is een hoop gebeurd de afgelopen maanden. Ik ben gewoon moeder geworden! Op 17 december is onze zoon Boaz Levi geboren, na een lange zwangerschap (42+1) en heftige bevalling.

Laatst hoorde ik iemand praten over het runnen van een gezin en het goedhouden van een huwelijk. Zij gebruikte de term: hoe blijf je niet in het managementteam gedeelte hangen, maar blijf je elkaar toch nog vinden als stel. Ik vond dit wel een mooie omschrijving. Ik heb de overgang van twee naar drie kinderen niet als heel heftig ervaren, maar er zijn wel drie dingen die ik pittig vond en vind. Als eerste vind ik het moeilijk om de aandacht te verdelen over de kinderen, ik heb vaak het idee dat ik tekort schiet (zeker op de dagen dat ik alleen ben met de kinderen). Ook vind ik het een stuk drukker geworden qua afspraken en alles wat er gedaan moet worden. Het is best hard werken en de dagen zijn lang. Daarnaast, en daar gaat dit artikel over, het eeuwige oneindige huishouden. Het voelt voor mij soms aan als fabriekmatig. Het gaat maar door en stopt niet. In dit artikel vertel ik wat mijn nieuwe plannen zijn rondom het huishouden. Wie wat doet en wanneer.

Wij als zussen hebben alle drie het geluk gehad dat borstvoeding lukte. Hanneke heeft alle drie haar kinderen borstvoeding gegeven en Elize en Marielle geven hun baby’s nu borstvoeding. Elize is afgelopen week weer aan het werk gegaan en daarom leek het ons leuk om onze ervaringen en tips met jullie te delen!

Hallo, ik ben er weer! Na mijn blog-zwangerschapsverlof ben ik weer aan het schrijven voor Tussen3zussen! Het leek me passend om mijn eerste artikel na de geboorte van mijn kindje een artikel aan haar te wijden. Haar aan jullie voor te stellen en te delen hoe we op haar namen kwamen. Hopelijk vinden jullie het leuk om te lezen!

Tijdens mijn zwangerschap was ik op zoek naar een cursus die mij kon voorbereiden op de bevalling. Nu had ik wel eens van Hypnobirthing gehoord, maar ik kreeg daar niet zo’n goed gevoel bij (van dat ‘hypno-stukje’). Van Elize hoorde ik dat zij zich hier iets meer in verdiept had en er toch ook van af wilde zien omdat zij er elementen in zag die ze wat zweverig vond en misschien niet helemaal goed passen bij haar christelijke geloofsovertuiging.

Mijn gedachten was toen: juist uit het geloof is zoveel kracht en rust te halen, ook tijdens de bevalling lijkt me. Het zou toch een gat in de markt zijn als er een soort christelijke cursus bestaat om je voor te bereiden op de bevalling die ook de elementen uit de hypnobirthing (ontspannen, meewerken met je lichaam, etc.) in zich heeft.