Het is een feit. Als je eenmaal moeder bent koop je liever kleding voor je kind(eren) dan voor jezelf. Niet gek ook, want wat zijn er veel keuzes en zoveel leuke kinderkleding. Wij delen vandaag graag onze favoriete merken en winkels voor kinderkleding.

Een tijdje terug trakteerde Hanneke mij op een heerlijk zelfgemaakt toetje waarin stukjes Cookie Dough verstopt zaten. En niet zomaar Cookie Dough, maar dé Cookie Dough naar het originele recept van Ben & Jerry’s wat zij onlangs vrij gegeven hebben. Heerlijk! Dit bracht mij aan het denken over wat je nog meer voor lekkers kan maken met dit heerlijke eetbare beslag. Zie hier het resultaat: ik maakte cookie dough bonbons!

Hoi lieve volgers,

Yes! Vandaag weer een gezamenlijk artikel. In dit artikel laten we jullie onze drie favoriete aankopen van de afgelopen tijd zien met natuurlijk plaatjes erbij. Dit kan een tweedehands aankoop zijn, maar mag ook iets nieuws zijn. Het mag voor onze kinderen zijn of voor onszelf. Kortom, wat hebben we gekocht dat het geld dubbel en dwars waard was.

We kennen het allemaal. Sta je bij de kassa en dan wordt er gevraagd naar de klantenkaart. Oh ja, die heb ik wel ergens! Je doet je portemonnee open en gaat op zoek naar de juiste pas. Minutenlang sta je te zoeken door alle pasjes en eindelijk heb je hem. Vreselijk vind ik dat. Ik voel me altijd zo opgelaten als ik de rij onnodig ophoud. Nu hoorde ik Marielle en Hanneke enthousiast praten over een app die dit probleem oplost. Ik besloot hem eens uit te proberen.

Voor de ene moeder no problemo, voor de andere moeder een lastig punt: Wat en hoeveel deel je over je kinderen op Social Media? En wat mogen zij zelf bijvoorbeeld online doen als ze wat groter zijn? Ook wij zussen staan hier verschillend in: waar Elize haar dochtertje Emma vastlegt in haar weekvlogs op YouTube, heeft Marielle nog nooit echt een foto van haar zoontje Boaz op internet geplaatst. En Hanneke krijgt met haar oudste dochter Julia te maken met de vraag: wat mogen de kinderen zelf wel of niet plaatsen? Vandaag “kletsen” we samen in dit artikel over hoe wij hier tegenaan kijken.

Hanneke:

Ik ben van mijzelf niet iemand die dagelijks deelt op social media. Ik kan wel erg genieten van andere (moeders) die dat wel doen. Soms zou ik het wel meer willen doen, maar het zit niet echt in mijn systeem en het kost best veel tijd om het heel goed bij te houden. Die tijd steek ik dan toch liever in andere dingen. Als ik wat deel hier op de blog of op social media laat ik mijn kinderen gewoon zien. Dit doe ik eigenlijk al vanaf het begin. Wel let ik erop dat het vrolijke kiekjes zijn. Ik wil mijn kinderen niet voor schut zetten als ze later terugkijken op het web en een vreselijke foto van zichzelf zien. Als ze wat ouder zijn kan ik hierover ook een gesprek met ze aangaan en hebben ze zelf ook inspraak in wat ik wel en niet plaats. Dan wordt het misschien wel een beetje anders. Voor nu vind ik het eigenlijk wel heel mooi om op deze manier artikelen terug te lezen op de blog, door mijn tijdlijn van facebook te scrollen of mijn feed op instagram te bekijken. Dan zie ik mijn kinderen ook echt opgroeien en komen vele herinneringen boven. Mooi vind ik dat om te zien! Ik ben zo trots op ze en wil dat graag met anderen delen. Zelf geniet ik ook van kiekjes van andere gezinnen op social media.

Mijn kinderen zijn nog niet oud genoeg dat ze een eigen telefoon hebben. Social Media gebruiken ze ook niet. Julia zit wel op TikTok, maar gebruikt mijn account (dat ik heb aangemaakt voor haar) en mag alleen haar filmpjes delen met vrienden. Ik check af en toe wat ze maakt en of ze het inderdaad alleen met vrienden deelt. Tegen de tijd dat Julia een eigen telefoon krijgt zal ik daar weleens een artikel aan gaan wijden, want ik heb daar best een mening over en ben al aan het nadenken hoe ik dat in goede banen ga leiden. Maar (gelukkig vind ik zelf) zijn we zover nog niet.

Marielle:

Als het gaat om zaken plaatsen over Boaz op internet en Social Media, ben ik op dit moment heel voorzichtig. Misschien ook wel te voorzichtig, maar op dit moment voelt het niet fijn om foto’s of video’s van Boaz online te zetten, die voor iedereen te zien zijn. Privé is dat een ander verhaal natuurlijk. Via Whats App stuur ik graag lekker veel filmpjes en foto’s van mijn kleine schatje naar familie en vrienden.

Wat Boaz betreft is het vooral vanwege mijn werk dat ik het nu niet prettig vind om over hem te delen. Ik werk soms met kwetsbare gezinnen, die meestal blij zijn met het werk wat wij doen, maar soms ook wel eens niet. Ik heb al wel eens meegemaakt dat mensen me actief gingen opzoeken op social media en dat voelt op zo’n moment niet prettig. Daarom vind ik het zelf fijn om online niet zo goed vindbaar te zijn en dit geldt dan extra als het om Boaz gaat. Ik wil hem en mijzelf toch een beetje beschermen denk ik dan. Soms is dat ook wel jammer, want hoe leuk is het om schattige beelden en foto’s online te delen. Zelf geniet ik bijvoorbeeld enorm van de vlogs van Elize of als zij foto’s op Instagram deelt van Emma. Maar voor nu voelt dat voor mij niet prettig, dus doe ik het ook niet. Wie weet dat dit in de toekomst nog anders wordt!

Dus helaas ook hier op de blog geen foto’s van mijn schattige zoontje. Hopelijk snappen jullie mijn beweegredenen en kunnen jullie wel lekker genieten van de lekkere smoeltjes van Julia, Ezra, Samuel en Emma.

Elize:

Ik deel best veel van Emma op het internet. Zoals je misschien weet deel ik mijn leven doormiddel van weekvlogs. Daarin laat ik Emma ook best veel zien. Wat ik wel en niet laat zien vertel ik zo. Ik wil eerst even toelichten hoe ik op het idee kwam om ons leven zo uitgebreid te delen.

Al een hele tijd heb ik een YouTube kanaal. Eerst begon het met video’s over fashion en beauty, maar al snel ging ik ook af en toe vloggen. Vloggen is het filmen van je dagelijks leven. Ik vond het heel leuk om te doen en genoot van het filmen, editen en communiceren met mijn volgers. 

Toen ik zwanger was heb ik ook dat deel van mijn leven vast gelegd. Ik begon steeds meer mijn leven te filmen and I liked it. Volgers leefden ook zo mee, waren oprecht betrokken bij mijn zwangerschap en keken uit naar de baby!

Toen ik eenmaal bevallen was wilde ik mijn mooie meisje graag laten zien. Niet alleen aan familie en vrienden, ook aan mijn volgers online. Ook groeide de drang om alles vast te leggen nog meer.  Hoe leuk in het voor Emma om later terug te zien hoe ze als baby was, wat ze deed en hoe wij er uitzagen. Een mega-online-plakboek. Het weekvloggen was toen geboren. 
Ik deed dus veel. Er zijn wel dingen die ik niet deel. Ik deel geen beelden van Emma dat ze helemaal bloot is. Ik denk dat dat wel vanzelfsprekend is, maar ik benoem het toch even. 

Ook deel ik het niet als ze helemaal overstuur is. Als pasgeboren baby had ze wel dagen dat ze meer huilde dan niet. Dat film ik niet. Naast het feit dat ik dan met haar bezig ben in plaats van filmen, vind ik het voor haar niet leuk om terug te zien later. Hetzelfde geld voor als ze valt en heel hard moet huilen. Dat knip ik uit de vlog. 

Wel vertel ik er over. Ik wil voor mijn volgers een eerlijk beeld schetsen van het moederschap, maar een krijsende baby op beeld is – wat mij betreft – niet nodig en voor later niet heel gezellig. 

Ik deel dus veel van mijn leven en van Emma. Voornamelijk voor later, maar ook omdat ik het leuk vind om te delen en alle lieve reacties en betrokkenheid ik heb met mijn volgers. Ze leren van mijn vlogs op hebben even een geniet momentje en ik leer geniet weer van alle reacties!