Mensen zeggen vaak dat ze het inrichten van de babykamer een heerlijke klusje vinden, maar ik moet zeggen: zo was het voor mij niet. Mijn hormonen waren all over the place wat maakte dat ik zoveel ging piekeren over de babykamer (en alle andere dingen die ik moest regelen voor de komst van Boaz) dat het niet echt meer ontspannen was. Ik wilde alles perfect en alles op tijd in huis en dat bezorgde mij een hoop kopzorgen. Vooral in combinatie dat ik “normaal” gesproken al niet goed in keuzes maken ben, maar met die hormonen erbij: niet te doen. Ik twijfelde over alles. En zelfs toen ik eenmaal had gekozen kreeg ik spijt en vond ik Boaz zijn kamertje de eerste tijd niet leuk genoeg. Gelukkig zijn de hormonen nu al lang en breed weg en kan ik nu met trots kijken naar het kamertje van mijn lieverd. Hoog tijd om m met jullie te delen!